Bohaterka utrzymuje całą rodzinę, chwytając się dorywczych prac. Jej matka jest alkoholiczką, brat — emigruje, a młodsza siostra z trudem radzi sobie w szkole. Przelotna znajomość z Cheolsu urywa się, gdy ten znika na obowiązkową służbę wojskową. Pewnego dnia dziewczyna wyrusza, by odwiedzić Cheolsu na poligonie, a jej podróż staje się pościgiem za ulotnym cieniem tego, którego szuka.
Koreańska pisarka Bae Suah wciąga czytelnika w gęstą opowieść o przytłaczającej codzienności, od której ucieczką mogą być jedynie wyobraźnia lub całkowita apatia. Ale wyobraźnia, jeśli tylko wymknie się spod kontroli, potrafi przeobrazić senny, znany świat w niepokojącą, nieznaną przestrzeń.
Bae snuje opowieść, której wydźwięk zmienia się z każdą kolejną lekturą. Pomiędzy wersami pyta nas: czy o tym, kim jesteśmy, decyduje to, jak widzi nas świat, czy może to, jak sami siebie postrzegamy?
"W lesie pośród wypalonych drzew dostrzegłam wielką kałużę, grupę wojskowych i ognisko. Żołnierze ułożyli przy nim stos z gałęzi i usiedli wokoło. Ich ciemne gładkie twarze były trudne do rozróżnienia. Nie dostrzegałam wśród nich Cheolsu, ale możliwe, że nie poznałabym go, nawet gdyby mignął tuż przed moimi oczyma. Z poczuciem wielkiego zawodu po prostu bym go minęła."
